Feiten over DM

Oorzaak

Dermatomyositis (DM) is een auto-immuunziekte. Dit betekent dat het afweersysteem “per ongeluk” gezonde cellen en weefsel aanvalt. Normaal beschermt het afweersysteem het lichaam tegen virussen en bacteriën. Bij DM denkt het afweersysteem dat de bloedvaatjes in de huid en spieren gevaarlijk zijn en valt ze aan. Hierdoor ontstaan de ontstekingen.

Diagnose

Een arts onderzoekt dermatomyositis (DM) door:

• Lichamelijk onderzoek (spieren en huid controleren).
• Bloedonderzoek om te kijken of er bepaalde stoffen in het bloed zitten, zoals creatinekinase.
• MRI-scan of ander beeldvormend onderzoek om ontstekingen in de spieren op te sporen. Of om te zien waar spierweefsel is verdwenen.
• Biopt: een klein stukje huid of spier wegnemen om te onderzoeken. Dit is niet altijd nodig.

Nieuwe onderzoeksmethoden kunnen steeds beter specifieke antistoffen (zogenaamde myositisspecifieke antilichamen) in het bloed aantonen. Dit kan helpen bij de diagnose en het bepalen van de behandeling.

Klachten en verloop

Mensen met DM krijgen te maken met huidproblemen, spierzwakte, vaak spierpijn, een algemeen gevoel van malaise en soms ook koorts.

Dermatomyositis (DM) begint vaak met huidproblemen, zoals:

• Rode of paarse vlekken op de knokkels, knieën en ellebogen. Deze kunnen gezwollen zijn door teveel vocht.
• Rode of paarse verkleuring van de huid, verspreid over het lichaam.
• Roodheid en zwelling van de oogleden.

Geen van deze drie symptomen hoeft altijd aanwezig te zijn.

Later kunnen ook de spieren zwakker worden. De eerste klachten zijn vaak:

• Moeite met traplopen, fietsen of iets zwaars optillen.
• Problemen met slikken als de keelspieren verzwakken.
• Pijn bij het bewegen van de spieren.

Sommige mensen krijgen ook last van hun gewrichten. Daarnaast kunnen volwassenen met DM een verhoogd risico hebben op longproblemen (interstitiële longziekte – ILZ) ). Bijvoorbeeld een ontsteking van het longweefsel, met last van droge hoest of kortademigheid. Volwassenen met DM hebben een hogere kans op kanker. Dit geldt niet voor kinderen met JDM.

Behandeling

Dermatomyositis wordt meestal behandeld met corticosteroïden (ontstekingsremmende medicijnen). Soms zijn er extra medicijnen nodig die het afweersysteem onderdrukken, zoals rituximab of immuunglobulinen via een infuus. Toch is nog niet goed te zeggen of deze behandelingen voor iedereen even effectief werken. Daar moet nog verder onderzoek naar worden gedaan.

Andere behandelingen zijn:

• Pijnstillers tegen spier- en gewrichtspijn.
• Crèmes tegen jeuk en pijn in de huid.
• Fysiotherapie om de spieren sterk te houden.

Bij sommige mensen verdwijnen de klachten helemaal. Anderen kunnen een terugval krijgen, waarbij de klachten weer terugkomen. In dat geval moet de medicatie worden aangepast.

Bij de behandeling kunnen meerdere specialisten betrokken zijn, zoals een neuroloog, huidarts, reumatoloog, fysiotherapeut en logopedist.